R.I.P.

goeiemorgen,

Het is al weer een tijdje geleden dat we hier iets van ons hebben laten horen maar we hebben daar onze redenen voor. Ikzelf heb vorige week enkele dagen in bed gelegen, lekker lui niets doen (behalve dat ik meer heb gezweet dan gedurende een gemiddelde training tijdens de voorbereiding). Voor de rest zijn we afhankelijk internet verbinding en van de staat van de stroomvoorziening die oa. onze satelliet, voor wireless, moet voorzien. En last but not least we hadden gewoon geen tijd omdat we betere dingen te doen hadden ( knipoog).

Op algemeen verzoek, omdat het blijkbaar voor de meesten niet echt duidelijk is wat we hier uitspoken buiten genieten van het mooie weer, het lekkere eten en de knappe gesluierde grieten ( we gaan er toch vanuit dat het knappe grieten zijn onder die sluiers want anders zijn het gewoon maar wandelende tapijten).
We zijn hier uiteindelijk gekomen om de interface ( ruimtegebruik, perceptie, enz...) te onderzoeken tussen informele( de zogenaamde sloppenwijken die geen sloppenwijken zijn) en formele woningen (in dit geval de over gedimensioneerde bouwblokken die door een socialistische regering zijn gebouwd nadat ze een deel van die informele wijk van de kaart hebben geveegd.)zie foto... jaja de duitsers hadden er iets mee te maken!!!! Als jullie meer informatie willen jullie kunnen altijd terecht bij scoop, wikipedia, onze proffen ofwel bij ons zelf via onze e-mail.

Om mezelf van die malaria te verlossen moest ik, 5 opeenvolgende dagen, een flinke jongen zijn wanneer mijn gekleurde vriendin een spuitje in mijn kont prikte. Ondertussen is het ramadan, duidelijk een periode van dorst en honger lijden want het is moeilijk een vrolijk iemand tegen te komen maar ik moet zeggen dat mijn kontprikkende vriendin geen last had van de ramadan. Ze had een glimlach zo breed als mijn eigen goed gevulde kont.
De spuitjes deden hun werk want vanaf dag 2 had ik geen koorts meer en had ik ook geen last van stijve en pijnlijke gewrichten. Alleen de stijve nek en lichte buikpijn bleven aanwezig tot vrijdag.

Ondertussen omdat ik "thuis" moest blijven en maarten niet stil kon zitten, gedreven door het gevoel van werkloosheid en de nood om in actie te schieten omdat we het wachten op andere beu zijn, is maarten reeds op verkenningstocht gegaan, terwijl ik verder thesissen aan het lezen was, voor zo ver ik mijn ogen kon openhouden. Dankzij google earth en wat recent thesis materiaal hebben we via de plannen kort kennis gemaakt met de door ons gekozen wijken. En dat omdat we nog steeds aan het wachten waren op contactgegevens van onze gids/tolk. African style....hakuna matata

Vrijdag na mijn laatste spuitje, zijn we dan samen naar het kantoor geweest van Galib, onze "hoofdbegeleider" hier op zanzibar. Galib had een verrassing voor ons: zijn assistent Mohammed. We kregen een gidsbeurt doorheen verschillende wijken met als doel een beter beeld te krijgen op de verschillende wijken vooraleer we onze keuze zouden maken, maar we waren de afrikaantjes alweer te vlug af. Het was wel een interessante rondleiding en ons gesprek met Mohammed hebben we zo goed mogelijk gereconstrueerd in een Word-file'tje. We hebben ons eerste interview beet woehoee ... zijn we dan eindelijk vertrokken? Helaas want vrijdagmiddag na het gebed begint voor de meesten ( niet officieel) het weekend en een gids en tolk moeten we niet voor maandag verwachten.

Zaterdag
Ik voelde me goed, geen last van stijve nek nog buikpijn alleen mijn bezoekjes aan het privé-kotje waren nog steeds zeer vloeiend.
Omdat we er vrijdag vroeg uit waren, hebben we deze keer lekker lang uitgeslapen en meerdere malen omgedraaid in ons bedje ( bedje: want mijn voeten hangen eruit en ik heb ondertussen een hele constructie gemaakt waardoor ik een bedverlenging heb die er ook meteen voor zorgt dat ik minder last heb van mijn muskietennet.) We konden ook uitslapen omdat er niets van toeristische uitstapjes waren gepland. Het werd weer een dagje met de computer werken. En als we het beu waren om naar ons scherm te kijken dan hadden we nog altijd enkele thesissen die konden zorgen voor aangename afwisseling.
We zaten allen gezellig samen: maarten, ingrid en haar familie en ik tot er plots redelijk luid een "plets" weerklonk in het barretje, gevolgd door een nog luidere " what the f*ck!". Maarten zat in een lage zetel te werken aan zijn flaptop toen er plots een meters-lange gif groene enkele duim dikke slang tussen zijn benen viel. Hij dacht eerst dat het een stuk touw van het rieten dak was dat naar beneden viel maar bedacht zich nadat hij zag dat het een groene kleur had, bewoog en begon te sissen. Met een elegante sprong "cirque de soleil" waardig zat hij volledig op de zetel om uiteindelijk bekomend van het verschot de slang weg te zien glijden. Hilariteit alom bij de aanwezige locals want die hadden natuurlijk al lang gezien dat er een slang opgerold tussen de balken van het dak lag. Het was blijkbaar gewoon een kwestie van tijd eer die slang naar beneden zou vallen. Meestal kan je weten dat er een slang aanwezig is in of op het dak want dan regent het geko's of hagedisjes, maar omdat dat die slang er al zo lang lag waren die hagedissen al lang verdwenen en wisten de arme blanke jongens weer van niets.
Op deze tot nu boeiende zaterdag moet ik met spijt in het hart melden dat mijn flaptop voor een 4de keer in 2,2 jaar tijd mij verlaten heeft. Dus, sorry mama omdat we nu nog maar 1 flaptop ter beschikking hebben zal ik veel minder kunnen reageren op je mailtjes. En broerke, ik moet voor jou dus geen souvenir meepakken want jij kan je dan meteen weer bekommeren om mijn hoopje hoogstaand technologisch ongeluk.
We hebben de dag afgesloten met een zeer zeer foute film: zohan ( russischachtig gesproken met een engelse ondertiteling een ondertiteling die nergens opsloeg... hilarisch gelukkig vonden onze locale vrienden dat ook... want wij hadden die film uitgekozen uit een DVD met 10-tal illegale recente films erop)

zondag:
(foto's volgen nog) Nu we hier toch zijn kunnen we toch even goed de toerist uithangen, en dat hebben we dan ook gedaan. We zijn onder begleiding van de allerbeste locale kok Babu ( onze eigen kok van het viavia travel café) de bekende spice tour gedaan... een tour waar alle zintuigen worden getest, voelen, proeven, zien, ruiken, horen ( je moet toch ook luisteren naar je gids, niet?) het was echt de moeite waard gevolgd door een lekkere maaltijd klaargemaakt door de mama van onze kok. Omdat we het goedkoper wouden doen dan de toeristische spice tours hebben we op de terug weg wel een stukje moeten wandelen naar de hoofdweg om daar een dala dala te nemen. Het blijft een weinig voorkomend fenomeen: blanken op een dala dala. Ze weten niet wat er gebeurt als ze 2 blanken een daladala zien opstappen want al die andere toeristen nemen altijd een taxi. Als we iedere keer geld zouden vragen als ze een foto van maarten nemen in een dala dala dan zouden we hier gratis kunnen drinken. ( by the way mama ik ben al 2 weken sober, ik drink nu liters frisdrank op een dag hèhè knipoogske)
Het was een warme dag en het wandelen in volle zon heeft er voor gezorgd dat we tevreden maar moe aankwamen aan ons hotel. Ik had zelf lichtjes koorts maar na een kort dutje was dat weer in orde.

Maandag en disndag en woensdag volgen nog ( laten we al maar zeggen dat er hard gewerkt is geweest en dat we er dus eindelijk kunnen in vliegen)