Zicht op de Michenzani blokken vanop het dak van blok 8.


Wij met (een van) onze gids(en) Abraham.


Groepsfoto met de East Bush family.


Eetfestijn bij Abraham en zn vrienden.


"Vijver" in Magomeni.


Voetbalveld in Kikwajuni met brandend afval en wandelende grasmaaier.


'Schat, kan je de dampkap eventjes aanzetten?'



Op vrijdagochtend zijn we met onze gids Eddie, vriend en collega van onze eerste gids Babu, naar Miembeni gegaan, de buurt achter Michenzani blok nummer 9. We wilden opnieuw de Shehia spreken die ons een paar dagen eerder al had ontmoet. Hij had weinig tijd voor een interview blijkbaar, een half uurtje vond hij blijkbaar immens lang, dus maakten we met hem een afspraak voor zaterdagochtend.

Dan zijn we maar naar Kikwajuni gegaan, de wijk waar de Shehia ons niet wou helpen, maar waar we een paar dagen eerder die man hadden ontmoet. Die had wel tijd genoeg om op onze vragen te antwoorden, want in feite is hij werkloos. Hij zit gewoon de hele dag op straat te wachten tot iemand hem een jobke geeft. We hebben de indruk dat er zo wel meer mensen zijn in Zanzibar, werkloosheid is hier een groot probleem. Hij was dan ook heel arm, had geen geld voor water en elektriciteit, maar hij was wel heel gastvrij. We mochten in zijn huis, dat hij gekregen had van een vriend, rondkijken en foto’s nemen. Hij toonde ons alle kamertjes, en met een brede smile toonde hij ons zijn speciale kamer voor zijn ‘sexuality’, een relatief propere kamer met een tweepersoonsbed erin. Voor de rest was alles wel heel primitief. Zijn toilet was gewoon een betonnen put in de grond, en zijn afval smeet hij gewoon rondom het voetbalveld een beetje verder (zoals iedereen blijkbaar, waarna het dan lekker in de fik wordt gestoken. Niets gaat boven de verse geur van brandend plastic, mmm). Al bij al een heel goed gesprek, armoede en vriendelijkheid gaan blijkbaar hand in hand.

Zaterdag zijn we met Abraham, gids nummer 3 (Eddie moest naar een begrafenis), naar de Shehia van Miembeni gegaan. Een echte grapjas blijkbaar, want Abraham lag de hele tijd strijk met z’n mopjes (helaas is ons Swahili nog niet zo schitterend). Nadien zijn we onze vragenlijsten, mooi vertaald naar het Swahili, gaan kopiëren en beginnen uitdelen in de wijk. Abraham moest wat toeristen gaan rondleiden, dus werden we verder geholpen door zijn vriend Chuni, gids nummer 4 op 4 dagen tijd, geboren en getogen in Miembeni. Een paar uurtjes later gingen we de vragenlijsten ophalen, en er waren toch al 4 mensen die hem keurig hadden ingevuld, hoera!
Vlak voor zonsondergang gingen we nog met Abraham en z’n vriend Ibrahim langs de wijk waar hij woont, een beetje verder van het centrum: Magomeni. Ze hebben hier veel last van overstromingen, waardoor er geregeld huizen wegzakken in de grond, zodat alleen het dak nog zichtbaar is. In het midden van de wijk is ook een gigantische vijver van overstromingswater dat niet meer wegtrekt. Volgens Abraham zitten er zelfs vissen in, zodat het naastliggende voetbalveld tijdens het regenseizoen kan gebruikt worden als visvijver. De mensen gebruiken het water uit deze “vijver” (lees: open riool bezaaid met afval en kraaienstront) ook om te wassen, koken, en zelfs drinken. Boodschap van Abraham: ‘Whatever you do in this neighbourhood, don’t take away the water!’

’s Avonds werden we uitgenodigd door Abraham om na zonsondergang samen met hem en zijn studentenvrienden te gaan eten bij een van zn kameraden thuis. Tijdens de Ramadan mag er overdag niet gegeten en gedronken worden, maar na zonsondergang beginnen ze te schranzen tot ze erbij neervallen. We zaten met een man of 20 allemaal in een kringetje op de grond, en in het midden stonden allemaal schotels met superlekkere gerechten: kaneelthee en mangosap, oliebollen met honing, patatjes en vlees in kokosnootsaus, chapati, zoete bananen, gegrillde viskes, … Abraham had ons op voorhand gevraagd van ons fototoestel mee te nemen, met als gevolg dat het eetfestijn nadien uitmondde in een fotoshoot (‘hey mister, take a picture of us). Zowat 50 foto’s later namen we afscheid van de East Bush Family (de naam van hun studentenvereniging) en gingen we blij en voldaan op weg terug naar Bububu.

Zondag zijn we met Eddie naar zijn thuis gegaan, hij woont in een flat in Michenzani blok nummer 4, en hebben we zijn moeder geïnterviewd. Nadien zijn we ook naar zijn broer gegaan, die blijkbaar nog lag te slapen toen we langskwamen rond 11.30u. Tijdens de Ramadan is niemand echt heel actief hebben we al gemerkt. Hij deelde ook nog wat van onze vragenlijsten uit bij z’n buren in blok 8. ’s Middags zijn we iets gaan drinken terwijl Eddie ging bidden in de moskee, en nadien zijn we nog wat vragenlijsten gaan ophalen in Miembeni. De oogst was deze keer wat minder, 2 half ingevulde lijsten, en sommigen waren spoorloos verdwenen. Dus: 4 deftig ingevulde lijsten op 20 uitgedeelde. Nadien zijn we nog wat vragenlijsten gaan uitdelen in blok nummer 9, en een interview gaan afnemen van een vriendelijke vrouw, iemand die eindelijk onze vragen eens deftig begreep.

Maandag rustdag, dan kunnen we eindelijk onze interviews eens verwerken.